เชื้อไวรัส อธิบายโรคติดเชื้อเป็นหนึ่งในปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญทั่วโลก

เชื้อไวรัส โรคติดเชื้อเป็นหนึ่งในปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญทั่วโลก พวกเขามีลักษณะของการเจ็บป่วยและการตายในระดับสูง จากมุมมองทางพันธุกรรม สิ่งสำคัญคือต้องแตกต่างจากโรคหลายปัจจัยที่ไม่ติดเชื้อโดยมีสาเหตุเฉพาะ สาเหตุของโรค เชื้อไวรัส อย่างไรก็ตามการพัฒนาของโรค ลักษณะของกระบวนการ ติดเชื้อ ความไวของสิ่งมีชีวิตต่อเชื้อโรคนั้นถูกกำหนดโดยปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม เชื้อโรคและปัจจัยทางพันธุกรรมของโฮสต์

มุมมองหลักเกี่ยวกับพันธุกรรมของความไวต่อการติดเชื้อทั่วไป มาลาเรีย เอชไอวี หรือเอดส์ การติดเชื้อมัยโคแบคทีเรียและไวรัส ถูกระบุว่าเป็น การติดเชื้อหนึ่งตัว หลายยีน อย่างไรก็ตาม บุคคลที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องหลักมักพัฒนาโรคติดเชื้อได้หลากหลาย ซึ่งถือว่าเป็นแนวทางที่ซับซ้อนของภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องชนิดเดียว กรณีดังกล่าวเรียกว่า หนึ่งยีน การติดเชื้อหลายตัวขณะนี้การค้นหาตำแหน่ง ยีนแปรปรวน ของความไวต่อโรคติดเชื้อกำลังดำเนินการอยู่

แนวทางหลักในการศึกษาเหล่านี้คือการคัดกรองยีนของผู้สมัครและการวิเคราะห์ความสัมพันธ์กับโรคติดเชื้อ เมื่อเร็วๆ นี้ การศึกษาความสัมพันธ์ทั่วทั้งจีโนมได้มีส่วนร่วมในการแก้ปัญหานี้ด้วย พันธุศาสตร์ของโรคติดเชื้อ ซึ่งจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ได้รับการพิจารณาว่ามีสัญญาเพียงเล็กน้อยเนื่องจากค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายทอดทางพันธุกรรมต่ำ 10 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์ ของพยาธิวิทยานี้กำลังได้รับการศึกษาอย่างแข็งขันโดยคลังแสงของวิธีการทางพันธุกรรมที่ทันสมัยทั้งหมด

เนื้องอกร้าย ในบรรดาโรคที่เกิดจากหลายปัจจัยจำนวนมากและแพร่หลาย เนื้องอกร้ายถือเป็นกลุ่มพิเศษ จากมุมมองของการจำแนกพันธุกรรมของโรคในมนุษย์ เนื้องอกร้ายส่วนใหญ่เป็นโรคที่เกิดจากการกลายพันธุ์ในเซลล์ร่างกาย นอกจากนี้ยังมีรูปแบบทางพันธุกรรมของเนื้องอกซึ่งเป็นองค์ประกอบบังคับของการพัฒนาซึ่งเป็นมรดกของการกลายพันธุ์ของยีนผ่านเซลล์สืบพันธุ์ของผู้ปกครอง บางครั้งเรียกว่าเชื้อโรค สำหรับรายละเอียดเกี่ยวกับความบกพร่องทางพันธุกรรม

ต่อโรคมะเร็ง ควรเน้นย้ำว่าเนื้องอกร้ายคือโรคของเซลล์ร่างกายที่สามารถแบ่งตัวได้ เซลล์ต้นกำเนิด เนื้องอกเกิดขึ้นจากการสะสมของความผิดปกติทางพันธุกรรมประเภทต่างๆ ซึ่งนำไปสู่การสูญเสียการควบคุมจีโนมิกในกระบวนการแบ่งตัว การเติบโต และการสูญเสียเซลล์ตามธรรมชาติ สันนิษฐานว่าการสะสมของการกลายพันธุ์อย่างน้อย 5 ถึง 7 ครั้งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเหนี่ยวนำให้เกิดมะเร็งชนิดแข็ง

การพัฒนา เนื้องอกร้ายดำเนินผ่าน 3 ขั้นตอนหลัก ได้แก่ การเริ่มต้น การเลื่อนระดับ และการลุกลาม ในขณะที่อัตราของกระบวนการเหล่านี้ถูกกำหนดโดยความถี่ของการกลายพันธุ์ ขนาดของเซลล์ประชากร อัตราการเพิ่มจำนวน และความได้เปรียบในการสืบพันธุ์ของเซลล์กลายพันธุ์ ปัจจัยเสี่ยงของการเกิดเนื้องอกมะเร็งมี 3 กลุ่มหลัก ประการแรกคือปัจจัยทางกายภาพได้แก่ ไอออนไนซ์และรังสีอัลตราไวโอเลต ซึ่งเพิ่มความถี่ของการกลายพันธุ์ของยีนในเซลล์ร่างกาย

กลุ่มที่สองประกอบด้วยปัจจัยทางเคมีซึ่งรวมถึงสารก่อมะเร็ง ซึ่งเป็นสารประกอบทางเคมีที่หลากหลายทั้งในลักษณะอินทรีย์และอนินทรีย์ที่สามารถทำให้เกิดการกลายพันธุ์ในเซลล์ร่างกาย สารก่อกลายพันธุ์หรือตัวก่อมะเร็ง หรือกระตุ้นการเจริญเติบโตของเนื้องอกในเซลล์ที่สัมผัสกับสารก่อกลายพันธุ์ ไมโตเจน หรือตัวก่อมะเร็ง มะเร็งเกิดขึ้นจากการกระทำตามลำดับของผู้ริเริ่มและผู้ก่อการ ในขณะที่ความเสี่ยงของการเปลี่ยนแปลงของเซลล์มะเร็ง

ขึ้นอยู่กับปริมาณของสารก่อมะเร็ง ระยะเวลาและความถี่ของการสัมผัส ปัจจัยเสี่ยงกลุ่มต่อไปคือปัจจัยทางชีวภาพไวรัสครอบครองสถานที่พิเศษในหมู่พวกเขา ไวรัสที่มี DNA ซึ่งเป็นตัวแทนของตระกูล ปาโปวาไวรัส ไวรัสตับอักเสบ และไวรัสเริม ไวรัสเอพสเตนบาร์ สามารถรวมเข้ากับจีโนมของเซลล์โฮสต์และกระตุ้นวงจรการจำลองแบบที่ไม่ได้วางแผนไว้ ยีนก่อมะเร็งหลายชนิดสามารถขัดขวางกลไกการยับยั้งเนื้องอกที่สำคัญของเซลล์ได้ ไวรัสที่มี RNA ของตระกูลเรโทรไวรัส

ไวรัสทีลูคีเมีย ของมนุษย์ชนิดที่ 1 และ HIV มีจีโนมที่แสดงโดย RNA สายเดี่ยวสองโมเลกุล จีโนมของไวรัสเหล่านี้เข้ารหัสเอนไซม์รีเวิร์สทรานสคริปเทส ซึ่งจำเป็นสำหรับการสังเคราะห์สำเนาดีเอ็นเอของไวรัส การรวม DNA ของไวรัสเข้ากับจีโนมของเซลล์เจ้าบ้านเป็นขั้นตอนสำคัญในวงจรชีวิตของรีโทรไวรัส การรวมตัวดังกล่าวอาจมาพร้อมกับการกลายพันธุ์แบบแทรก ในบรรดาปัจจัยเสี่ยงทางชีวภาพ แน่นอนว่าสถานที่พิเศษนั้นถูกครอบครอง

โดยความบกพร่องทางพันธุกรรม เนื้องอกตามธรรมชาติซึ่งเป็นพื้นฐานของโมเลกุล ในแต่ละขั้นตอนของการก่อตัวของเนื้องอก กระบวนการที่ประสานกันในทิศทางทางพยาธิวิทยาจะถูกนำไปใช้ ขั้นแรกในระดับโมเลกุลและจากนั้นในระดับเซลล์ เมื่อพิจารณาถึงการก่อมะเร็งอันเป็นผลมาจากการละเมิดการควบคุมจีโนมของความสมดุลของประชากรเซลล์ ยีนสองกลุ่มสามารถแยกแยะได้ การกลายพันธุ์ซึ่งเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของมะเร็ง เหล่านี้

คือโปรโตออนโคยีนและสารยับยั้งเนื้องอก โปรโตอองโคยีน เป็นยีนของเซลล์ปกติที่ควบคุมการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ของเซลล์ ผลิตภัณฑ์ โปรโตอองโคยีน ควบคุมการเติบโตและการแบ่งตัวของเซลล์ และแสดงโดยปัจจัยการเจริญเติบโตและตัวรับของมัน ตัวส่งสัญญาณภายในเซลล์ และปัจจัยการถอดความ โปรโตออนโคยีนหรือยีนที่ไวรัสบางชนิดนำเข้ามาในจีโนมซึ่งถูกดัดแปลงเนื่องจากการกลายพันธุ์เรียกว่าออนโคยีนก่อมะเร็ง

มีผลกระตุ้นการเพิ่มจำนวนเซลล์ การกระทำของพวกเขาโดดเด่นนั่นคือ การกลายพันธุ์ในอัลลีลหนึ่งของยีนก่อมะเร็งนั้นเพียงพอสำหรับการพัฒนาของมะเร็ง มีการสังเกตว่าไวรัสบางชนิดนำไปสู่การพัฒนาของเนื้องอกมะเร็งในสัตว์ เนื่องจากไวรัสนำสารพันธุกรรมเข้าสู่เซลล์เจ้าบ้าน จึงสันนิษฐานว่าจีโนมของไวรัสประกอบด้วยอองโคยีน ในช่วงปลายยุค 70 ของศตวรรษที่ 20 ในไวรัสซาร์โคมาของไก่ที่มี RNA ไวรัส รูส ซาร์โคมา

จะมีการแยกบริเวณ RNA ที่รับผิดชอบการเปลี่ยนแปลงของเซลล์มะเร็ง ดังนั้นจึงมีการค้นพบ อองโคยีน ตัวแรก v-src ต่อมาปรากฎว่าในเซลล์ปกติมียีนที่มีโครงสร้างคล้ายกับ อองโคยีน โปรโตอองโคยีน เห็นได้ชัดว่าในวิวัฒนาการ ยีนก่อมะเร็งเกิดขึ้นจากยีนของเซลล์ปกติอันเป็นผลมาจากการรวมตัวกันอีกครั้งระหว่างไวรัสที่แปลงร่างไม่ได้จากบรรพบุรุษและ DNA ของเซลล์เจ้าบ้าน ในเซลล์ปกติ โปรโตออนโคยีนอยู่ภายใต้การควบคุมของยีนในเซลล์อื่นๆ

การรวมตัวของไวรัสเข้ากับจีโนมของเซลล์โฮสต์จะปลดปล่อยพวกมันจากการควบคุมนี้ นำไปสู่การกระตุ้นและการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ได้ควบคุมเป็นอองโคยีน ในปัจจุบัน มีการระบุโปรโตอองโคเจนมากกว่า 100 รายการ และจำนวนของพวกมันยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง คุณลักษณะของโปรโตออนโคยีนและอองโคยีนบางตัว การรวมตัวกับรีโทรไวรัสดีเอ็นเอ การรวมตัวของกรดนิวคลีอิกของไวรัสเข้ากับจีโนมเซลล์โฮสต์มีผลสองประการ นี่เป็นการละเมิดโครงสร้างของยีนที่มีการแทรกสารพันธุกรรมต่างประเทศเข้าไป การกลายพันธุ์แบบแทรกหรือการกลายพันธุ์แบบแทรก และเป็นการกระตุ้นวงจรการจำลองแบบของดีเอ็นเอและการแบ่งเซลล์ที่ไม่ได้วางแผนไว้

บทความที่น่าสนใจ : นมสาวๆ อธิบายเกี่ยวกับขั้นตอนการเสริมเต้านมของคุณ